Pieces of mind, stitched into words. 

29/10/25

Memories

They don’t ask before arriving.

They just appear 

in the smell of rain,

or in a song that opens 

an old door inside you.

Soft enough to heal you.

Sharp enough to wound you. 

You touch them and they breathe again,

the laughter, the silence,

the people who were once your whole world. 

And you realise

nothing ever really leaves,

it just learns to live

somewhere inside you.

25/10/25

We are sparks in an endless dark,

yet we dare to name the stars.

In a silent universe,

our meanings are our music.

24/10/25

Nowhere to hide

It’s quiet here.

Just the sound of my own breath,

and the emptiness staring back at me.

Sometimes I miss the noise,

the careless talk,

the comfort of being seen.

But here,

I finally see myself.

There’s nowhere left to hide.

The noise is gone,

and in the stillness,

things I buried long ago

begin to rise,

faces, voices,

versions of me I tried to forget.

It’s uncomfortable,

but honest.

And in their trembling reflection,

I start to see

the one I’ve been hiding from all along.

09/10/25

We dream, we wonder, we defy,

We curse the stars, we question why,

Yet in each stumble, spark and scar,

We find out who we truly are.

08/09/25

Proof I Was Here

I was just a small wave,

Rising once, then gone, 

A momentary ripple,

Propagating through

The endless fabric of the universe.

No traces remain to mark me,

No heart to remember me,

Yet in that momentary pulse,

I touched infinity,

And it touched me back.

In that brief moment,

I was here.

19/09/25

I miss you

I miss you. 

not just the way your smile

lit up the quiet corners of my world,

but the way time itself

seemed slower

when you were near.

The good old days

play in my mind

like an old film reel,

small moments we shared

felt like they were galaxies,

moments that felt infinite

yet slipped through my hands

like sand.

I now know,

you were never meant to be mine.

Life drew our lines

on different maps,

and no matter how I trace them,

they never meet.

I feel helpless in ways I never knew before.

Still,

in the silence of midnight,

I feel the echo of your voice,

that both warms and wounds me.

You can never be mine,

yet some part of me

is forever yours.

I will carry you,

in the folds of my fading memory,

in the ache of songs

we once called ours. 

I now realise,

that love doesn’t always ask

for possession.

Sometimes,

It’s just a beautiful wound. 

04/09/25

Fragmented

Something shifted in me, slowly,

The light inside, once burning clear,

Now flickers faint with doubt and fear.

I lost something that day,

Something I still can’t name, 

Even after all these years. 

I walked away, but left behind

A piece of my heart. 

No outward scars to see,

But I feel the blood beneath 

Flowing from the wounds so deep. 

Still I breathe, but not the same. 

And though the world goes on, unchanged,

I know I’m not. 

I have been fragmented.

09/07/25

Found Again

The time we lost!

The tears we shed

The dreams we couldn't quite fulfill.

We lost the world we once both knew.

I wish things were different for us

But thing's  clear,

My future now belongs to you.

No more space where shadows grew,

I found my missing piece,

It's you.

And now you're back, I'm holding you near,

No more good byes,

You're staying here.

25/06/25

Always near

I searched the world, far and wide,

Chased every dream,

My foolish heart desired. 

But what I was seeking,

Was always near,

The one who stayed,

When others disappeared,

The arms that never let me fall. 

And there I knew,

I was already home. 

21/06/25

Let me not return

If there’s another life,

Let me not return. 

I’ve walked too long

With dreams unfulfilled.

I no longer wish

To live and die

Chasing shadows

That offered no shelter.

Let me rest,

Not as a name,

Not even as a memory

But as silence

Beyond life and death.

09/06/25

Behind The Smile

There’s a version of me

That sits in shadows

While I smile in the light.

Silent.

Deeply hurt.

Lonely.

It watches the world through tired eyes,

Wearing a mask that almost fits.

It doesn’t cry out. 

Just fades

Into the corners of crowded rooms.

Hoping someone might notice

The silence behind the smile.

07/06/25

Silent Conversations

The bench still holds her memories,

Her warmth, her smile.

A shadow time could never erase.

He whispers things he used to say,

To love that never truly walked away.

No replies, no laughs, no hand to hold. 

Just the moon, stars,

And memories growing old.

Still he speaks, night after night,

To the love that vanished with the light.

05/06/25

Her Fragrance

It wasn’t just on her skin.

It lived in every moment we shared.

In her laugh that touched 

My heart so deeply,

In the gentle pause between words,

In the silence that held us close

Even when we were apart. 

It wasn’t just physical,

It was the echo of her love,

The soft imprint she left

On my heart and soul.

Her fragrance is all over me,

A beautiful scent that lasts forever. 

01/06/25

The Endless Path

I walk a road that has no sign

To show me where it will end.

The sky keeps changing overhead,

But never tells what lies ahead.

I’ve seen the others stop and fade,

Like lanterns losing their light. 

Yet in front of me, 

The road flows on,

With no end in sight. 

Perhaps one day, I’ll simply cease,

Like wind that slowly settles down. 

But I find it truly strange that,

We never see our own ending. 

From our view, we never die. 

It’s always an endless path for us. 

An eternal journey to reach nowhere. 

27/05/25

ഓർമ്മകളുടെ പെരുമഴയത്ത്, ഏകാന്തനായി, 

നഷ്ടബോധത്തിൻ കണ്ണീരിൽ തളർന്ന്,

മൗനത്തിലാഴ്ന്നിരിക്കുന്നൊരു, 

അജ്ഞാതനായൊരാ പക്ഷീ,

നിന്നിൽ ഞാൻ എന്നെ കാണുന്നു. 

കടലാകുക

തീരത്ത് നിന്നുള്ള കാഴ്ചയിൽ,

കടലിന്റെ ശാന്തത അറിയാനാവില്ല.

തിരമാലകളെ കടന്നു ചെന്നാൽ മാത്രമേ,

അതിന്റെ നെഞ്ചിലെ,

നിശ്ശബ്ദത അനുഭവിക്കാകൂ.

കടൽ കേവലം ഒരു കാഴ്ചയല്ല,

അതൊരു ഭാവമാണ്, 

അനന്തതയുടെ സ്പന്ദനം.

അത് മനസ്സിലാക്കാൻ,

കടലുപോലെ ആഴമുള്ളതാകണം.

അത് പൂർണമായി അനുഭവിച്ചറിയാൻ,

നീയും കടലാകണം.

ചില മനുഷ്യരും അങ്ങനെയാണ്. 

പുറം കാഴ്ചയിൽ അറിയാനാവില്ല,

അവരുടെ ഉള്ളിലെ, 

അനന്തമായ ആഴവും പരപ്പും.

24/05/2025

Become the Ocean

From the shore,

One cannot see the ocean’s calmness.

Only by crossing the waves,

Can you witness the silence in its depths.

The ocean is not merely a sight,

It is a feeling,

The rhythm of infinity.

To grasp it,

One must become as deep as the sea.

To truly understand it,

You too must become the ocean.

Some people are like that.

Unseen on the surface,

But vast and infinite within.

22/05/2025

Blue Sky

Beneath the noise,

Beyond the struggle,

I rest, in deep silence. 

Thoughts arise

And disappear,

But I remain,

Watching them all.

I’m not the passing cloud, 

I’m the sky where everything happens. 

The silent, endless, blue sky. 

20/05/25

This Is Where I Rise

I carried a silence that wasn’t mine,

Waited in the darkness, unheard. 

Held tight to the memories of the past,

Built bridges through broken days

And crossed them all with pain.

I won’t rewrite what wasn’t meant,

Or chase a closing door.

I’ve learned that letting go of weight

Helps me carry more,

Only what’s worth carrying. 

So if you ask me who I am,

I’ll say with clarity,

I’m not what’s left,

I’m what’s survived.

This is not my ending,

This is where I rise.

Burnt, but breathing fire. 

19/05/2025

When Rain Finds Me

It’s strange to think,

This tiny raindrop tapping my window,

Was once part of a distant ocean,

A silent mist over a forgotten mountain,

Or a teardrop in the eye of a storm,

Or perhaps in the eye of a person. 

It wandered the world, 

Changing form, carried by winds,

Enduring time, seasons and sky,

Only to fall, here, now,

Into my world,

Into this moment.

18/05/2025

മേഘ

മഴയായി പെയ്തവൾ.

ആ മഴയിൽ നനഞ്ഞത് 

എന്റെ ആത്മാവായിരുന്നു.

ആ ചിരിയിൽ അണഞ്ഞത് 

എന്നിലെ നീറുന്ന കനലുകളായിരുന്നു. 

അവസാനം നിശബ്ദതയുടെ ഇരുട്ടിൽ 

ഒരു നാൾ അവൾ സ്വയം മറഞ്ഞപ്പോൾ

ഒഴുകിയത്, എന്നുടെ ഹൃദയരക്തമായിരുന്നു. 

16/05/2025

Unfathomable

I drift where time stands still,

Being pulled towards 

Something unfathomable.

No edge to hold, 

No ground beneath. 

It’s not a place,

It’s a moment in time. 

The self unravels,

Thread by thread,

Until the final memory 

Of this illusion disappears. 

And suddenly I cease to exist. 

Just a drop returning to the sea.

26/04/2025

Perhaps we were stars aligned in the sky. 

Waiting for the right moment,

To shine together.

Only to miss each other,

In the vast expanse of time.

22/04/2025

He waited in his quiet world,

With hope, with dreams.

Time carved him into a silent stone,

Yet still he stayed,

For a love he’d never known. 

22/03/2025

പൂർണ്ണ വിരാമം

ഒരുപാട് ആഴമേറിയ,

അർത്ഥ തലങ്ങൾ ഉള്ള, 

ഒരു ചെറിയ ബിന്ദു. 

അതില്ലായിരുന്നുവെങ്കിൽ 

വാക്കുകൾ ഒഴുകുമായിരുന്നു,

അർത്ഥമില്ലാതെ, തീരമില്ലാതെ.
 

ചിലപ്പോഴത് ഒരു മൗനമാവാം,

ചിലപ്പോൾ ഒരു ഉറച്ച തീരുമാനം. 

അല്ലെങ്കിൽ,

ഒരു യാത്ര തികഞ്ഞതിന്റെ ചിഹ്നം. 

പലപ്പോഴും അത് ഒരു പുതിയ 

തുടക്കത്തിലേക്കുള്ള, 

പ്രതീക്ഷയുടെ പുതുവെളിച്ചം, 

സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ ഒരു അദൃശ്യ കവാടം. 

22/03/2025

Silence

There is a silence, vast and deep,  

A presence felt but never heard,

Almost tangible.

It’s in the pause between each breath,  

It’s the stillness in the heart’s beat. 

Words are  gaps between silences. 

This silence loud in its quietness,

Whole in its emptiness. 

In its depths, I find my home. 

20/03/2025

The Sun Will Rise Again

Sometimes the night stretches too long,

Shadows loom around. 

The path becomes blurry, and filled with thorns. 

The sky seems too far, almost unreachable. 

The sun is hidden,behind the dark clouds.

Yet, like a seed, buried deep in the earth, 

Hope awaits in silence, for its birth. 

When rain falls, it emerges,

Pushing through the soil above, 

Casting away all of our doubts.

When storms roar above,

And darkness descends,

Hope is the beacon that shows the way,

The fire that refuses to surrender to night.

When life feels weary,

And dreams fade away,

When paths become unclear,

Look far to the horizon.

No night, however endless it seems,

Can hold back the dawn’s golden beams.  

The storm will go away,

And to end the darkness,

The sun will rise again.

20/03/2025

പരാജിതൻ 

ആകാശം തൊടുവാനായ് 

എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും വീണുപോയി. 

സ്വപ്നങ്ങൾ ചിതറിപ്പോയി,

വാക്കുകൾ അർത്ഥശൂന്യമായി.

കാഴ്ച മങ്ങുന്ന പാതകളിൽ 

ചുറ്റും നിഴലുകൾ മാത്രം. 

അതിരുകളില്ലാത്ത ആകാശം 

ദൂരെയൊരു സ്വപ്നമായി, കനലായി എരിയുന്നു. 

മഴയാകാൻ കൊതിച്ചുവെങ്കിലും,

കാറ്റിന്റെ ഭ്രമണത്തിൽ അകപ്പെട്ട്,

ചിതറിയ മേഘങ്ങൾ പോലെ,

ദിക്കറിയാതെ ഉഴലുന്ന,

ഒരു നഷ്ടയാത്രയാണീ ജീവിതം. 

മൗനത്തിൻ തടവറയിൽ അകപ്പെട്ട്,

ഒരു നിഴൽ മാത്രമായി,

ഒരു നിശബ്ദ നിലവിളിയായി,

ആരാലും തിരിച്ചറിയപ്പെടാതെ,

ഇരുട്ടിൽ വീണു മയങ്ങിയ,

ഒരു കണ്ണുനീർ തുള്ളി. 

19/03/2025

Boundaries

Boundaries are the silent lines we draw,  

Invisible fences, to guard the heart, 

To shield the soul,  

A fragile map to make us feel safe. 

Some are walls, built stone by stone,  

To protect what’s our own.  

Others are gates, left slightly open,  

For love to enter.

The sky meets the earth at the horizon,

A boundary of light,

Even there, the edges blur,  

A reminder that,

Limits are not always absolute.

Boundaries are not a cage,

But a dance of freedom on life’s vast stage,

The space where we end and others begin. 

In their balance we come to see,  

The beauty of what it means to be free. 

It’s the paradox of life that,

Without boundaries,

There’s no real freedom. 

16/03/2025

ഭാരം

ഒരു ഭാരവുമില്ലാതെയായിരുന്നു കുട്ടിക്കാലം.

കാറ്റത്ത് പാറി നടക്കുന്ന

അപ്പൂപ്പൻ താടിയെ പോലെ,

ആകാശത്ത് ഒഴുകി നടക്കുന്ന

മേഘശകലങ്ങളെ പോലെ.

നമ്മുടെയൊക്കെ ഭാരം താങ്ങിയിരുന്ന 

തണൽ മരങ്ങൾ കാലത്തിന്റെ 

കുത്തൊഴുക്കിൽ വിട പറഞ്ഞു പോയി.

സ്വന്തം ഭാരം താങ്ങുവാനാകാതെ

മേഘക്കഷണങ്ങൾ മഴയായ് പതിച്ചു.

ആ ചെറുപ്പകാലം ഇനി

എന്നെങ്കിലും തിരിച്ചു വരുമോ?

വെയിലേറ്റ് വാടാതെ നമ്മെ 

കാത്തു സംരക്ഷിച്ച തണൽമരങ്ങൾ, 

ഓടി നടന്ന, ഒട്ടിച്ചേർന്ന് കിടന്ന മൺവഴികൾ, 

കാറ്റിനൊപ്പം പൊങ്ങിപ്പറന്ന,

ശരീരത്തിന് ഭാരമില്ലെന്ന്

തോന്നിയിരുന്ന നാളുകൾ.

മരണം വന്നു ചേരുമ്പോഴും 

അങ്ങനെ തന്നെയായിരിക്കുമോ?

ശരീരത്തിന്റെ ഭാരമൊക്കെയും

ഒരുപാട് കൈകളിലേക്ക് മറിയുമ്പോൾ,

നമുക്ക് ഭാരം ഇല്ലാതെയാവുമോ?

ഒരു പൊടിക്കാറ്റായി പൊങ്ങുമ്പോൾ,

ഒരു ചെറുമേഘമായ് ആകാശത്തിന്റെ

അനന്തയിലേക്ക് ഉയരുമ്പോൾ,

നമുക്കും, നമ്മെ മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവർക്കും,

ഒരേ ഭാരം, 

ഒരേ ഭാരമില്ലായ്മ. 

14/03/2025

Leaf in the water

The water knows which way to go,

Its pull is deep, relentless, assuring,

No need to fight against the tide.

The path may turn,

The waves may rise,

The sky may shift to gray,

Yet still, the stream will find its end,

And take me all the way.

I let the waves dissolve my weight,

Release what I can’t hold,

For what is meant to drift away

Will drift, no matter how tight I hold.

For a moment, I tried to reach,

Fingers grasping for a steady branch,

A rock, an anchor, something sure, 

But the current slips between my grasp,

Soft, insistent, pulling me back to the flow.

So here I float,

Not trying to grasp,

Not trying to swim,

Just moving with the flow.

I’m a leaf in the water. 

09/02/2025

Entropy

The restless winds reshaped the sea,

The lightning carved the sky.

Chance merged with gravity,

And from the storm, life opened its eye.

No perfect plan, no guiding hand,

Yet patterns rose from broken lines.

Through chance, through change, 

Through grand disguise order arises.

Chaos is not just randomness or disorder 

It’s a rhythm that no one knows

It’s the hidden tune of the universe. 

Unknown, unseen yet ever near…

ജീവൻ 

യുഗാന്തരങ്ങൾക്കപ്പുറം 

സൃഷ്ടിയുടെ തിരമാലയിൽ 

ചിതറിയ കണങ്ങൾ 

ഒരുമിച്ച് കണ്ട സ്വപ്നം

അതാണ് ജീവൻ.

ക്ഷണികമാണെന്നറിഞ്ഞിട്ടും 

അവർ ഒന്നിച്ച് സ്വപ്നം കണ്ടു,

പ്രണയിച്ചു, കലഹിച്ചു,

അവസാനം അനന്തതയിൽ ലയിച്ചു. 

വീണ്ടും ഒന്നിക്കുവാനുള്ള 

നിരന്തരമായ, കാലാതീതമായ 

ആഗ്രഹം ബാക്കി വെച്ചു കൊണ്ട്.

എന്നോ ഒരിക്കൽ ഒന്നായിരുന്നതിനാലാവാം 

ചിലരോടൊക്കെ നമുക്ക് 

വല്ലാത്ത ആത്മബന്ധം തോന്നുന്നത്.  

18/02/2025

Illusion of Self

I call myself I, yet who makes the claim?

Just an echo, a transient name.

A thought that believes

It's the thinker of all.

I chase my own shadow, 

I weave my own past, 

Stitching each moment 

And believing they last.

But deep silence unmakes me

Shattering everything l've ever built.

I'm a phantom

That watches itself in a dream.

But is even the phantom real?

Or merely a reflection of a reflection?

Realisation

It arrives in silence, 

A spark in the dark, 

A moment of knowing.

Not learned from pages, nor told in words, 

But felt in the soul.

The mind stands still,

Truth emerges like the sun.

What once was hidden, Now shines so bright,

Like rays of light in the depths of night.

No chains remain, no walls confine,

Just open blue sky.

The world dissolves, 

And here I am, 

For not to be here.

In the moon, I see you

In the moon, I see you,

A soft and bright light,

That feels so near.

Though you’re far,

I hold you so close in my mind,

Until space itself fades away. 

In the moon, I see you.

07/12/2024

Next Life's Time

Today I heard her voice, her laugh.

It's like a melody 

That touched so deep in my heart.

I wished to speak to her 

But held my words.

She's so full of life, 

like a burning flame.

I'd say jokes just to see her laugh, 

And quietly, I will walk away.

Perhaps some fate will realign, 

And I will speak to her in the next life's time.

05/08/2023

Shadows are a reminder,

That even when we stand alone, 

We leave a mark on the world. 

05/07/2015

We are cosmic dust,

Forged in stellar furnaces. 

Atoms that are once scattered, 

Now gathered as us.

18/05/2014

കൂടപ്പിറപ്പ്

എനിക്കൊപ്പം പിറന്നവനാണവൻ

എന്റെ കൂടപ്പിറപ്പ്...

എങ്കിലും അവന്റെ സാന്നിധ്യം

ഞാനൊരിക്കലും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല

അവൻ ഉള്ളിടങ്ങളിൽ നിന്നെല്ലാം

മാറി നിൽക്കാൻ ഞാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്

പക്ഷേ എനിക്കറിയാം എന്നെങ്കിലും

എനിക്കവനെ മുഖാമുഖം കാണേണ്ടി വരും

അന്ന് എനിക്കുള്ളതെല്ലാം വിട്ട്

അവന്റെ കൂടെ പോകേണ്ടിയും വരും

ഒഴിവാക്കാൻ പറ്റാത്ത

അനിവാര്യതയാണ് അവൻ...

എല്ലാവരുടെ കൂടെയും ജനിക്കുന്നുണ്ട് ഒരു കൂടപ്പിറപ്പ്...

നമ്മോടൊപ്പം തന്നെ അവൻ വളരുന്നു

നമ്മുടെ കണ്മുന്നിൽ...

ആരും അവനെ

ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ലെന്നു മാത്രം...

15/06/2017

പറയാതെ

പറയാതെ പിരിഞ്ഞുപോയ്‌ നമ്മൾ

നിൻ കൺകളിൽ ഞാൻ കണ്ട കൗതുകം

എൻ മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞ നിൻ രൂപം

എന്തോ പറയുവാനായ് നമ്മൾ

ശ്രമിച്ചു പലവട്ടമെങ്കിലും

ഒന്നും പറയാതെ പിരിഞ്ഞുപോയീ നമ്മൾ. 

21/09/2016

ആമ

ആമയാണ് ഞാൻ. 

ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ ഉള്ളിലേക്ക് വലിച്ച് 

ആത്മവിചാരം ചെയ്യുന്ന 

ഉപനിഷദ് ദർശനങ്ങളിലെ ആമയല്ല. 

തനിക്ക് ചുറ്റുമുള്ളതിനൊന്നും 

തന്നെ ആവശ്യമില്ലെന്നറിയുന്ന,

അന്ധകാരത്തിലേക്ക് സ്വയം ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്ന

ഒരു പാവം ആമ. 

25/10/2018

ജീവിതയാത്ര

നമ്മൾ പിരിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്നതാണ് സത്യം. 

ഏറെ തിരക്കുകൾക്കിടയിലും,

നിർബന്ധപൂർവമായ ഓരോ മറവികൾക്കിടയിലും,

നമ്മൾ വിടാതെ കൂടെ തന്നെയുണ്ട്.

അന്ന് നീ പറഞ്ഞതുപോലെ,

ഇത് നമ്മുടെ ജീവിതയാത്രയാണ്. 

മറ്റുള്ളവരെല്ലാം ഇതിൽ നമ്മൾ കണ്ടുമുട്ടുന്ന,

വഴിയാത്രികർ മാത്രം. 

ഒരു ദിവസം അവർ പിരിയും,

പക്ഷേ നമ്മൾ കൈ ചേർത്ത് പിടിച്ച് നടക്കും,

മറ്റൊരു ലോകത്തേക്ക്.

നമ്മൾ പിരിഞ്ഞിട്ടില്ല,

നമുക്ക് പിരിയാനാവില്ല എന്നതാണ് സത്യം. 

The Last Witness

ഒരു സാധാരണ കഥ